"Michael Keaton (Coraopolis, Pennsylvania, 5 september 1951) is een Amerikaans acteur. Zijn echte naam is Michael John Douglas. Om verwarring met de acteur Michael Douglas te voorkomen, veranderde hij zijn achternaam in Keaton, naar de komiek Buster Keaton. Keaton werd genomineerd voor onder meer een Golden Globe voor zijn hoofdrol in de televisiefilm Live from Baghdad, voor een Emmy Award voor de special Fred Rogers: America's Favorite Neighbor en voor een Saturn Award voor Beetlejuice. In 2016 kreeg hij een ster op de Hollywood Walk of Fame. Keaton is de jongste uit een gezin met zeven kinderen. Hij studeerde eerst twee jaar spraak aan Kent State University, waarna hij de school verliet en vertrok naar Pittsburgh. Hij probeerde hier eerst een carriëre op te bouwen in de stand-upcomedy, optredende in plaatselijke koffiehuizen. Nadat deze carriëre niet van de grond wilde komen nam hij verscheidene baantjes, waaronder taxichauffeur en ijscoman. Uiteindelijk ging hij in 1972 aan de slag als cameraman bij de lokale televisiezender WQED. Hier kwam hij tot de ontdekking dat hij liever véér dan achter de camera werkte. Keaton vertrok drie jaar later naar Los Angeles waar hij lid werd van de L.A.-tak van het improvisatiegezelschap Second City. Later schreef hij komisch materiaal en deed hij auditie voor verscheidene televisieprogramma's . Hij verscheen eerst in enkele afleveringen van de kinderserie MisteRogers' Neighborhood (1975), en later was hij onder andere te zien in All's Fair, Maude (1977) en The Mary Tyler Moore Hour (1979). Rond deze tijd veranderde hij zijn achternaam in Keaton, na een artikel te hebben gelezen over Diane Keaton. In 1979 kwam de grote doorbraak in de kortlopende komische serie Working Stiffs, waar hij samen met James Belushi de hoofdrol speelde. Deze rol werd gevolgd door de hoofdrol in de serie Report to Murphy (1982). In 1982 maakte hij zijn filmdebuut met de filmkomedie Night Shift, datzelfde jaar gevolgd door Mr. Mom. Door het succes van de komedies werd hij gedurende de jaren tachtig vaker gecast in filmkomedies. De volgende films, Johnny Dangerously en Gung Ho, werden echter minder goed ontvangen en zijn carriëre leek in een dal te komen. Hij beleefde een comeback met de horrorkomedie Beetlejuice van Tim Burton uit 1988 en het datzelfde jaar uitgekomen drama Clean and Sober, waarin hij een drugsverslaafde speelde. Dat jaar werd hij door de National Society of Film Critics uitgeroepen tot beste acteur van het jaar. Met Burton werkte hij weer samen in 1989, toen hij Batman en zijn alter ego Bruce Wayne speelde in de gelijknamige film. De keus voor Keaton gold als riskant, omdat Keaton als komisch acteur te licht werd beschouwd voor het donkere personage. Warner Brothers kreeg dan ook veel klachten van fans van de strip. Toen de film eenmaal uitkwam bleek hun angst ongegrond te zijn: de manier waarop hij de rol speelde overtuigde de meeste critici en het publiek en de film werd een van de meest succesvolle films van de jaren tachtig. In 1992 verscheen hij in het vervolg, Batman Returns. Tussen deze films in speelde hij een psychotische huurder in Pacific Heights en een politieagent in One Good Cop. In 1993 was hij te zien als Dogberry in Kenneth Branaghs bewerking van Shakespeares Much Ado About Nothing. Latere films, waaronder The Paper van Ron Howard, Multiplicity tegenover Andie MacDowell en de thriller Desperate Measures, waren minder succesvol en flopten. Uitzondering vormde Jackie Brown van Quentin Tarantino, een bewerking van een roman van Elmore Leonard waarin hij agent Ray Collins speelde. Een jaar later was hij als hetzelfde personage te zien in Out of Sight van Steven Soderbergh, zij het in een kleinere, uncredited rol. Na de eeuwwisseling was hij te zien in verscheidene films die gemengd werden ontvangen, waaronder Live from Baghdad, First Daughter, White Noise en Herbie: Fully Loaded. <br> <br>(Bron: Wikipedia. Beschikbaar onder de licentie  <a rel="nofollow">Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen</a>.)"

Lees meer Lees minder

Films & Series